اصول گردشگری در طبیعت و شکار

اصول گردشگری در طبیعت و شکار

ماهیگیری، شکار، کوهنوردی، آفرود، کمپینگ، عکاسی، قایقرانی، دوچرخه سواری و دیگر رشته های طبیعت گردی، همه رشته هایی هستند که علاقمندان به طبیعت در قالب این برنامه ها به طبیعت سفر می کنند.

کسانی که این تجربه را کسب کرده اند بخوبی می دانند که آثار شگرفی که طبیعت

بر جسم و روح می گذارد با هیچ پدیده دیگری قابل قیاس نیست.

تنفس هوای پاک کوهستان و فعالیت های بدنی در این شرایط، زمین تا آسمان با ورزش و فعالیت در شهر تفاوت دارد.

آرامش و زیبایی حاکم در طبیعت روح انسان را جلا داده و ساز ناکوک روح و روان مرده و ماشینی شده شهری را کوک و خوش صدا می کند.

هدف یک طبیعت گرد، درک زیبایی های خلقت و در نتیجه خالق آن و بازگشت به آرامش درون است.

یک ماهیگیر نه به خاطر ماهی و یک شکارچی نه به خاطر شکار، بلکه به خاطر عشقی که به طبیعت و حیات وحش دارد سختی های گوناگون را به جان خریده و راهی سفر می شود.

اگر غیر از این بود می توانست با [ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”reg” ihc_mb_template=”1″ ] سفر وقت و هزینه ای بسیار بسیار کمتر و در شهر گوشت، مرغ و یا ماهی تهیه کند.

 

بی خوابی کشیده، سرما و گرما دیدن و زحمت کشیدن برای کسی که عاشق طبیعت نباشد توجیهی ندارد.

آنهایی که با طبیعت ارتباط برقرار کرده اند و آن را دوست می دارند صدای آن را شنیده و پیام آن را درک می کنند.

هدف این انسان ها مسائلی ورای خوشگذرانی سطحی و پوچ و یا کامجویی و استحصال غنائم از منابع طبیعی است در آخر به این بیت اکتفا می شود که:

برگ درختان سبز در نظر هوشیار                 هر ورقش دفتریست معرفت کردگار

حفاظت از محیط زیست

با گسترش شهر نشینی و متراکم شدن جمعیت در شهرهای بزرگ و چیره شدن زندگی ماشینی بر روزگار انسان

در جامعه امروزی ایران، تقاضا برای تفرج و سفر در طبیعت در ایران رو به افزایش است

به گونه  ای که در چند سال اخیر موجی از تشکل ها و گروه های مردمی که علاقمند به طبیعت گردی

کمبود و تکراری بودن تفریح درون شهرها، گرانی تفریح و ورزش در شهر و از طرفی جوان بودن جمعیت ایران عزیز نیز به این جریان شدت مضاعفی بخشیده است.

این در حالی است که هنوز فرهنگ، آموزش و زیر ساخت های این صنعت در ایران موجود یا کافی نبوده و همین امر موجب

تخریب محیط زیست و وقوع حوادث ناگوار برای طبیعت دوستان و هموطنان عزیزمان شده است.

در کشورهای پیشرفته تمامی طبیعت گردان از دوچرخه سوار و عکاس گرفته تا ماهیگیران و شکارچیان با رعایت کلیه جوانب و

اصول اولیه طبیعت گردی و با حفاظت از محیط زیست فعالیت می کنند

تا کوچکترین لطمه ای به نقاشی خداوند نزنند.

تفاوت شکارچی و شکارکش | اصول گردشگری در طبیعت

گروه دیگری از طبیعت دوستان و دوست داران محیط زیست که همیشه به اشتباه مورد خشم و عناد و تنفر دیگر طبیعت دوستان قرای می گیرند شکارچیان و ماهیگیران هستند.

برای همه کسانی که درک صحیح از واژه های شکار و ماهیگیری ندارند همیشه این سوال مطرح می شود که چطور ممکن است کسی دوستدار محیط زیست و حیات وحش باشد شکار کند یا ماهی رودخانه را با قلاب بگیرد.

جواب ساده است زیرا اکثر مردم تفاوت بین شکارچی و شکارکش یا ماهیگیر و ماهی خوار را نمی دانند.

برای مردم باید مشخص شود که همت و انگیزه ای که یک شکارچی و یا ماهیگیر واقعی برای محافظت و حراست از منابع طبیعی، زیست گاه ها و جانوران آن و به طور کلی حیات وحش دارد به شدت بیشتر از یک فرد معمولی است.

باور غلط

ولی متاسفانه عموم مردم و حتی بعضی از مسئولین، از روی نا آگاهی و باور غلط، شکارچیان و ماهیگیران را متهم کرده و دشمن محیط زیست می دانند.

در کتابی از خاطرات یکی از کهنه کارترین محیط بانان پارک ملی گلستان می خواندم که شکار و صید کنترل و گزینش شده و اصولی زیر نظر کارشناسان با حذف موارد پیر و نا بارور و در نتبجه تحریک تولید مثل در گله و خالی شدن عرصه برای تغذیه و تولید مثل و حوش و جوانتر باعث رشد تعداد گونه می شود.

مضافا این که شکار شرعی و قانونی از گونه های قابل استفاده مانند کل و بز و قوچ و میش و کبک و اردک و نه گونه های رو

به انقراض مانند شیر و ببر و پلنگ و خرس و دیگر موارد مشابه انجام می شود.

در هیچ یک از کشور های متمدن مانند آمریکا و اروپا که طلایه دار حفاظت از محیط زیست و حقوق حیوانات هستند، شکار

کردن نه تنها به هیچ وجه امری نکوهیده و غیر انسانی نیست بلکه یک عرف و فرهنگ کاملا پذیرفته شده است.

شکارچی

افرادی که شکارچی را فردی قسی القلب و بی رحم و … می دانند آنقدر دید محدودی دارند

که حتی روی میز شام و نهار خود را نمی بینند!

در دین مبین اسلام نیر احکام مختص شکار تبیین و تفسیر شده که خود نشان دهنده شرعی و روا بودن شکار از نگاه کامل ترین دین آسمانی می باشد.

توجه داشته باشید که افسوسی که یک شکارچی از خالی بودن عرصه طبیعی می خورد بسیار بیشتر از افراد

معمولی است و چه بسا که افراد معمولی به هیچ وجه این دید را نداشته و اصلا حتی متوجه عدم حضور حیات وحش در یک زیستگاه نشوند واز کنار غارتگران طبیعت بی تفاوت بگذرند.

معمولا عموم مردم ما بدون لحظه ای تفکر و به راحتی زباله خود را در خیابان و یا طبیعت می ریزند.

این در حالی است که هیچ شکارچی و یا ماهیگیر حرفه ای ذره ای زباله خود را در طبیعت رها نمی کند.

پس حضور و فعالیت شکارچیان و گردشگران حرفه ای نه تنها ضدیتی با حفاطت از محیط زیست ندارد، بلکه به احیاء و حفاظت از آن بیشتر از افراد معمولی کمک می کند.

البته تحلیل رشته های افول منابع طبیعی و حیات وحش در ایران ما را به نبود و سوء مدیریت، تخریب منابع و زیستگاها و رودخانه ها و جنگل ها و حریم بستر رودخانه ها برای پروژه های صنعتی که بدون انجام مطالعات زیست محیطی انجام می شود.

زمین خواری و تغییر کاربری های غیر اصولی و مخرب، فقر فرهنگی مردم، قانون گریزی، عدم فرهنگ سازی توسط مسئولین در مدارس و رسانه های عمومی، اقلیم عموما خشک و شرایط بد اقتصادی و جمعیت زیاد (به نسبت منابع طبیعی) می رساند.

اینستاگرام شکاره

اصول گردشگری در طبیعت و شکار در کشور ما 

در کشورهایی با منابع غنی حیات وحش، 99 درصد مردم از کنار گله های چند صد تایی چهار پایان و  رودخانه های پر از ماهی عبور می کنند بدون آنکه نگاه کجی به آنها داشته باشند.

یک در صد بقیه هم یا عکاسی می کنند و یا در فصل مجاز و به صورت محدود، اصولی و قانونی صید، و از نرهای پیر استفاده می کنند. آنچه گفته شد شکار است.

نه قتلی صورت می گیردو نه جنایتی. و نه کوچکترین آسیبی به طبیعت می زند و اما در کشور عزیزمان ایران به علت گرانی و نبود قدرت خرید، عده زیادی به حیات وحش  به دید خوراک نگاه می کنند.

این عده که کم نیستند به هر جنبنده ای به چشم گوشت نگاه کرده و صید می کنند و در نهایت هم با شکارچیان اشتباه گرفته می شوند.

مخلص کلام اینکه کلمه شکار در اکثر نقاط دنیا به هیچ وجه تعارضی با حفاظت از محیط زیست ندارد.

ولی در کشور ما به دلیل عدم وجود تعادل بین برداشت مردمی و تجدید منابع حیات وحش و در نتیجه رو به انقراض بودن وحوش باید ابتدا متوقف و پس از احیاء و تجدید و تامین منابع، شدیدا کنترل و سازماندهی شود.

[/ihc-hide-content]